Jako klasa teatralna nie tylko przygotowujemy przedstawienia dla szerszej publiczności, ale poznajemy też teatr podczas zajęć języka polskiego. Na jednej z takich lekcji projektowaliśmy kostiumy dla niektórych bohaterów lektury „Kłamczucha” autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Dyskutowaliśmy również o charakteryzacji.

            Cała nasza klasa została podzielona na sześć grup. Dwie z nich miały zaprojektować kostium dla ciotki Lili, inne dla Anieli w przebraniu Franciszki Wyrobek i profesora Dmuchawca. Po odszukaniu fragmentów książki opisujących dane postacie, zabraliśmy się do dzieła.

Następnego dnia przynieśliśmy ubrania, rekwizyty i przybory niezbędne do charakteryzacji. Każdy zespół wybrał jedną osobę, która wcieliła się w rolę aktora. Pozostali byli kostiumologami i charakteryzatorami.

Stary nauczyciel języka polskiego ubrany był niezbyt starannie. Spod potarganej czupryny dobrodusznie spoglądały oczy przysłonięte grubymi szkłami okularów. Jego szyję kostiumolog otulił grubym szalikiem. W dłoni profesor dzierżył stare książki.

Ciotka Lili swym kostiumem udowodniła nam, że ma prawdziwie artystyczną duszę. Pod poplamiony kolorowymi farbkami fartuszek włożyła ciemną suknię – zgodnie ze wskazówkami autorów projektu, a koleżanka w roli kostiumologa omotała wokół jej głowy czarną chustę. Artystka także miała rekwizyty charakterystyczne dla swojej postaci – kilka świeżo umytych pędzli.

Aniela przebrana za Franciszkę Wyrobek starała się wyglądać bardzo niechlujnie, dlatego założyła stare, zupełnie niepasujące do siebie ubrania. Jej włosy zostały upięte klamrą. Koleżanki – charakteryzatorki dołożyły wszelkich starań, by nie wyglądały na za bardzo uczesane oraz by twarz Anieli pokrywał brzydki makijaż. Na nos poleciły włożyć wielkie okulary.

Nam bardzo podobały się te charakteryzacje. Mimo że niekiedy odbiegały od opisów w lekturze, zostały wykonane bardzo starannie i to zasługuje na pochwałę. Podczas tych lekcji nauczyliśmy się, że nawet jeśli przedstawienie teatralne oparte jest na jakiejś książce, to wizja jego realizatorów ( reżysera, scenarzysty, scenografa, kostiumologa i charakteryzatora ) może odbiegać od tekstu literackiego.

Autor tekstu – Anna M.

Współpraca – Waldek W., Paweł K., Patryk M., Jacek Sz.

            Przedstawione powyżej przez moich wychowanków lekcje przeprowadziłam na podstawie własnego pomysłu. Zamiana sali do nauczania języka polskiego w pracownię teatralną to połączenie dobrej zabawy i nauki.

Podczas tych zajęć uczniowie pracowali z tekstem literackim i z prawdziwym projektem kostiumu teatralnego. Przygotowując własne projekty, doskonalili umiejętność czytania ze zrozumieniem – zarówno w fazie ich tworzenia, jak i komentowania  efektów pracy kolegów. Ponadto rozwijali swoją wyobraźnię i poszerzali wiedzę, krąg przeżyć i doświadczeń, wchodząc w role ludzi teatru. Prezentacja sprzyjała doskonaleniu wypowiedzi ustnych, przede wszystkim w zakresie uzasadniania uczniowskich wizji artystycznych.

Przebieg lekcji i efekty pracy szóstoklasistów zostały utrwalone na zdjęciach. Można je obejrzeć w szkolnej galerii internetowej oraz na stronie www.aktorasy.srem.net.

Małgorzata Bulińska

Wychowawczyni „Aktorasów”